Η 335 Μοίρα γιορτάζει φέτος 75 χρόνια ιστορίας και δράσης στους αιθέρες,μαζί με τον μοναδικό εν ζωή βετεράνο πιλότο της πρώτης ελληνικής πολεμικής μοίρας της ερήμου στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.Τον Γιώργο Πλειώνη.
Ο συνάδελφος Γιάννης Σωτηρόπουλος γράφει:
”Τι κάνεις πτέραρχε;” ήταν η πρώτη μου αυθόρμητη αντίδραση μόλις τον άκουσα.
Στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής δεν ήταν ένας οποιοσδήποτε υψηλόβαθμος αεροπόρος, αλλά ένας μπαρουτοκαπνισμένος πιλότος της εποχής του Β΄ΠΠ και του πολέμου της Κορέας, ένας από τους τελευταίους βετεράνους μαχητές των αιθέρων που κρατιούνται ακόμη στη ζωή.
“Είμαι καλά, όσο καλά μπορεί να είναι κανείς στην ηλικία μου” μου απάντησε ο αντιπτέραρχος ε.α Γιώργος Πλειώνης.
“Πτέραρχε, πόσο χρονών έχεις φτάσει;” τον ρώτησα αμέσως μετά και αυτός με το γνωστό χιούμορ που τον διακρίνει μου απάντησε ευθέως: “96 ετών, 6 μηνών και ολίγων ημερών!”
Είχα πέντε χρόνια να μάθω νέα του και να συνομιλήσω με τον μοναδικό εν ζωή, από τους συνολικά 36 χειριστές που υπηρετούσαν στη 335 ΜΒ, της πρώτης Ελληνικής πολεμικής μοίρας που δημιουργήθηκε στην έρημο του βορειοαφρικανικού μετώπου και συμμετείχαν στις επιχειρήσεις του Ελ Αλαμέιν, πριν από 75 ολόκληρα χρόνια, σαν σήμερα, στις 14 Οκτωβρίου του 1941.
Μια κατά λάθος τηλεφωνική του κλήση μου ξύπνησε μνήμες από την τελευταία μας συνάντηση, τον Ιούλιο του 2011, όταν μου είχε παραχωρήσει μια συνέντευξη για την “κομμένη” πλέον από τη δημόσια τηλεόραση, τη μοναδική και ιστορική ενημερωτική εκπομπή για τις Ένοπλες Δυνάμεις, τη γνωστή με τίτλο “ΜΕ ΑΡΕΤΗ ΚΑΙ ΤΟΛΜΗ”.
Όπως θυμάμαι η συνέντευξη είχε γίνει στο κέντρο της Αθήνας, στην οδό Σούτσου 40, στα γραφεία του ΠΑ.ΣΥ.ΒΕΤ.Α, του Πανελλήνιου Συνδέσμου Βετεράνων Αεροπορίας, τον οποίο μάλιστα ο ίδιος εμπνεύστηκε και ίδρυσε το 1984. Θα σας αποκαλύψω ορισμένες άγνωστες στο ευρύ κοινό πτυχές της πολυτάραχης πολεμικής του διαδρομής.
Ο Γιώργος Πλειώνης είναι ίσως από τους ελάχιστους αεροπόρους στον κόσμο που έχει νιώσει τρείς φορές το άγγιγμα του θανάτου στον αέρα!
Και όχι σε Ελληνικούς, αλλά σε ξένους ουρανούς.
Δύο φορές στη βόρεια Αφρική και μία στη μακρινή Άπω Ανατολή, στην Κορέα.
Όμως αποδείχθηκε “εφτάψυχος”, όπως λένε.
Όπως μου είχε αποκαλύψει την πρώτη φορά που κινδύνευσε, φοβήθηκε πιο πολύ απ΄όλες.
Μα πιο πολύ είχε φοβηθεί τότε και δεν το έκρυβε ο πιο πιστός του φίλος.
Ο σκύλος του, που άκουγε στο όνομα “Μαξ”.
“Εγώ και ο Μαξ…” θα μπορούσε να είναι ο τίτλος αυτής της πραγματικά απίστευτης ιστορίας στα παγκόσμια αεροπορικά χρονικά.
Αλλά ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Ήταν 12 Φεβρουαρίου του 1943.
Ως νεαρός υποσμηναγός και χειριστής “Χαρικαίην”, ο Γιώργος Πλειώνης ετοιμαζόταν ν΄απογειωθεί πριν ξημερώσει για να είναι με το πρώτο φώς της ημέρας πάνω από συμμαχική νηοπομπή στη Μεσόγειο.
Εκείνο το ξημέρωμα όμως είχε διαβολεμένο καιρό.
Ο Μαξ, όπως θυμάται, κατά ένα παράξενο τρόπο, είχε ένα κακό προαίσθημα.
Μόλις ο Γιώργος Πλειώνης πήγε στην πίστα για να απογειωθεί, ο Μαξ δεν σταματούσε να γαυγίζει, λες και ήθελε να του πεί κάτι.
Δεν τον άφηνε καθόλου ν΄ανέβει στο αεροπλάνο.
Τι του έκανε;
Του δάγκωνε συνεχώς τη φόρμα και τον τραβούσε προς τα πίσω.
Όμως ο νεαρός υποσμηναγός δεν μπορούσε να τον ακούσει.
Με τα πολλά και αφού χρειάστηκε η επέμβαση ενός υπόλογου μηχανικού, τράβηξαν πίσω τον Μαξ και ο Πλειώνης κάθισε στο πιλοτήριο του “Χαρικαίην” και απογειώθηκε.
Λίγα λεπτά όμως αργότερα και ενώ πετούσε 15 μίλια από τις ακτές της βόρειας Αφρικής έπεσε σε πολύ άσχημο καιρό.
Βροχές, χαμηλή νέφωση, περιορισμένη ορατότητα.
Και σαν μην έφτανε αυτό, έσκασε και η φωτοβολίδα αναγνώρισης και το κόκπιτ πήρε φωτιά!
Ο Πλειώνης αναγκάστηκε να εγκαταλείψει με αλεξίπτωτο το αεροσκάφος και να πέσει στη θάλασσα, όπου εκεί άρχισε το δεύτερο μαρτύριο.
Επί μισή ώρα πάλευε με τα μανιασμένα κύματα κάπου στη Μεσόγειο.
Σίγουρα θα είχε πνιγεί αν δεν τον είχε εντοπίσει και περισυνελέξει ένα συμμαχικό πλοίο.
Μέσω Αλεξάνδρειας, τρείς ημέρες μετά επέστρεψε στην αεροπορική του βάση στη Μάρσα-Ματρούχ.
Δεν περιγράφεται η χαρά που πήρε ο Μαξ μόλις τον ξαναείδε.
Η δεύτερη περιπέτεια του στον αέρα συνέβη στις 30 Ιουνίου του 1944, αυτή τη φορά με αεροπλάνο “Σπιτφάιρ”. Εξαιτίας βλάβης του κινητήρα αναγκάστηκε για δεύτερη φορά να εγκαταλείψει με αλεξίπτωτο το αεροπλάνο και να προσθαλασσωθεί. Ευτυχώς γι΄αυτόν, αυτή τη φορά η θάλασσα ήταν απολύτως ήρεμη και η περισυλλογή του ταχύτατη από τις συμμαχικές δυνάμεις.
Λίγα χρόνια μετά τη λήξη του Β΄ΠΠ, τον Οκτώβριο του 1951, ο Γιώργος Πλειώνης ετοιμάζεται για μια νέα πολεμική αποστολή. Πού; Στη μακρινή Κορέα, όπου μάλιστα αναλαμβάνει διοικητής του 13ου Σμήνους Μεταφορών, με επτά αεροπλάνα C-47, τις γνωστές σε όλους “Ντακότες”.
Οι σοβαρές περιπέτειες του συνεχίστηκαν και σε αυτή την χώρα της Άπω Ανατολής.
Δεν θα ξεχάσει ποτέ όσο ζεί την περιπέτεια που είχε αμέσως μετά την απογείωση από αεροδρόμιο της Σεούλ και ξαφνικά έσβησε ο αριστερός κινητήρας.
Ο πύργος ελέγχου του έδωσε άδεια προσγείωσης emergency στο μοναδικό διάδρομο, αντίθετα της ροής, ενώ στο άλλο άκρο του διαδρόμου ήταν έτοιμο να απογειωθεί ένα 4κινητήριο αμερικανικό πολεμικό αεροσκάφος.
Μάλιστα είχε φουλάρει τους κινητήρες αλλά την τελευταία στιγμή ο πύργος έδωσε εντολή στον αμερικανό πιλότο να σταματήσει και έτσι δεν…”αγκαλιάστηκαν” για λίγα μέτρα! Έτσι αποφεύχθηκε η μετωπική σύγκρουση δύο αεροσκαφών, που θα είχε ως αποτέλεσμα την αεροπορική τραγωδία.
Αυτό όμως που του έχει μείνει από τη συμμετοχή των Ελληνικών Φτερών στον πόλεμο της Κορέας είναι ότι οι ΄Ελληνες πιλότοι έμαθαν να πετούν και με πολύ άσχημους καιρούς και να μην τους φοβούνται.
Αντί επιλόγου σε αυτό το μικρό αφιέρωμα στη δράση του και ως απόσταγμα της τεράστιας εμπειρίας του αλλά και πολύτιμη συμβουλή προς τους νεότερους χειριστές και όχι μόνο είναι τα παρακάτω λόγια του “…τα παθήματα του παρελθόντος να γίνονται μαθήματα από τους νέους και για το παρόν και για το μέλλον”
ΥΓ. Για όσους θέλουν να δούν το τηλεοπτικό αφιέρωμα στον βετεράνο αεροπόρο του Β΄ΠΠ Γιώργο Πλειώνη στην εκπομπή “ΜΕ ΑΡΕΤΗ ΚΑΙ ΤΟΛΜΗ” είναι αρχειοθετημένο στην ιστοσελίδα του υπουργείου Εθνικής Άμυνας στο link που ακολουθείhttp://www.mod.mil.gr/…/…/listing/media/show/videos/134/14/5
Προς μεγάλη μου ευχάριστη έκπληξη διαπίστωσα ότι ο 96χρονος σήμερα βετεράνος αεροπόρος διατηρεί και προσωπική σελίδα στο facebook και μάλιστα είναι και ενεργός χρήστης!
Αν δεν το πιστεύετε αναζητήστε τον, ως Georgios Plionis και θα διαπιστώσετε μόνοι σας του λόγου το αληθές.
Από τη σελίδα του στο FB πήρα και ανάρτησα (με την άδεια του φυσικά) τις φωτογραφίες που βλέπετε.
Η 335 Μοίρα γιορτάζει φέτος 75 χρόνια ιστορίας και δράσης στους αιθέρες,μαζί με τον μοναδικό εν ζωή βετεράνο πιλότο της πρώτης ελληνικής πολεμικής μοίρας της ερήμου στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.Τον Γιώργο Πλειώνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου